زنگ‌هاي قرمز را به صدا درآوريد
فرامرز معتمددزفولي
هنوز هفته از خودكشي دردآور و غم‌انگيز دو دختر دزفولي به طور همزمان به پايان نرسيده و نمي‌گذرد كه با خبر از حلق‌آويزي نوجوان 14 ساله و كودك كار ماهشهري مي‌شويم. خبر اول به اندازه كافي تكان‌دهنده و شوك‌آور است كه بخواهد 6 روز بعد با خبر بعدي تكميل شود.
نيازي نيست كه از درون آخرين تصوير مات شده و تنها صداي معصوم «محمد» كه توپ جمع كن تيم شهرداري است راه به جهان و آرزوهاي بر باد رفته و شوق زندگي نابود شده اين كودك يا آن دو دختر نوجوان برد. تصويرها، سن‌ها و نام‌ها به اندازه كافي گويا هستند و نياز به اثبات چيزي نيست. همه چيز خبر از رها شدگي اين جان‌هاي كوچك و نازك در تندبادي كه در جامعه به دليل آسيب‌هاي اجتماعي به وزيدن گرفته است، مي‌دهد. جستن مقصر و گرفتن گريبان اين و آن اينك بيهوده است. براي جست‌وجو و علت اينگونه مصيبت‌ها به كدام سو بايد رفت؟ خانواده پرمشكل و متزلزل كه اكنون زير شوك اينگونه حادثه در حال خرد شدن و فروريختن است يا گريبان مدرسه و آموزش و پرورش را گرفتن و مثلا پرسش از عدم مشاوره و غربالگري نكردن؟ يا شايد نهادهاي مسوول و شرايط بد اقتصادي جامعه و آخر كار شايد فضاي مجازي كه بلاگردان تمامي كم‌كاري‌ها و اهمال‌هاست؟! شرايط بد اقتصادي و تحريم‌ها و در پي آن همه‌گيري كرونا بدتري بود كه اين رهاشدگي و تنهايي نديدن و نشنيدن صداي اين كمك‌خواهان و ياري‌جويان نوجوان را شوربختانه تشديد كرده است. در اين ميان خودكشي هميشه پيام و كنشي بوده كه فرد براي مخاطبان و نزديكان خود براي تفسير و رمزگشايي باقي مي‌گذارد. خواهشي نشنيده شده بر فهميدن و شنيدن و ياري خواستن! براي همين در اين وضعيت شايد شكل‌گيري خطوط قرمز(hot line) و تاسيس خطوط تخصصي نجات براي اقدام‌كنندگان به خودكشي حياتي و فوري و فوتي باشد. اگرچه اجراي غربالگري‌هاي منظم در گروه‌هاي هدف در معرض آسيب هميشه دستوركاري است پيش پاي مسوولان. اما در فقدان چنين توجه‌ها و نبود همكاري منسجم نهادي و برنامه‌ريزي شده و نيز استمرار شرايط بد اقتصادي تا اطلاع ثانوي، تاسيس اين خطوط قرمز بتوانند در نقش مشاور و ياري‌دهنده در بحران‌هاي روحي و تنهايي منجر به اقدام به خودكشي، آخرين و شايد موثرترين نجات‌دهنده باشند. تجارب برقراري چنين خطوط تخصصي در جوامع ديگر و تبليغ و آموزش استفاده از آنها به نوجوانان و جوانان بسيار درس‌آموز و كمك‌دهنده است. امروز پرده‌پوشي و انكار غيرمسوولانه، گرهي از مشكل نمي‌گشايد. اكنون مي‌طلبد با جديت و سرعت خطوط قرمز (hot line) را براي جامعه و ياري‌خواهان نوجوانش به صدا درآوريم.